2 rozdział

Obudził mnie dźwięk budzika, nienawidziłam poranków , zwlekłam się z wygodnego łóżka i udałam się w kierunku kuchni. Postawiłam na gazie wodę, miałam ogromną ochotę na kawę. Wróciłam do swojego pokoju  po  telefon. Spojrzałam na wyświetlacz miałam jedną nieodebraną wiadomość Otworzyłam ją , zaczęłam czytać” Dziękuję za miły wieczór, śpij dobrze Niko”na mojej twarzy pijawił się uśmiech. Była dopiero 7;10, a Niko pewnie jeszcze śpi pomyślałam sobie, więc postanowiłam, ze odpisze mu po zajęciach. Usłyszałam odgłosy gwizdka, szybkim krokiem poszłam do kuchni i zalałam kawę, wypiłam ją i udałam się ,aby ogarnąć trochę swój wygląd. Po ok. 20 minutach byłam już gotowa. Ubrałam kurtkę   i ruszyłam na uczelnię. Zajęcia dzisiaj dłużyły mi się niemiłosiernie , na większości wykładów byłam obecna tylko ciałem a nie myślami. W końcu wykłady dobiegły końca. Wychodząc z uczelni  przed wejściem spotkałam swojego trenera, byłam zaskoczona jego obecnością,

-Witaj Paula, dzisiaj mamy trening o 15, za 2 dni gramy sparing.-poinformował mnie trener.

-Dobrze, nalewna będę-odpowiedziałam mu i ruszyłam w stronę mieszkania.

Zegarek wskazywał 14;10, spakowałam torbę i ruszyłam na hale. W szatni spotkałam dziewczyny, nie obyło się bez żartów związanych ze mną i Niko. Po wejściu na na hale trener przedstawił nam plan dzisiejszego treningu. Nasza gra nie wyglądała najlepiej , wiele dziewczyn nie było w formie , ja również nie byłam zadowolona ze swojej formy. Trening dzisiaj trwał nieco dłużej, po jego zakończeniu wzięłam prysznic i udałam się w drogę powtórną do mieszkania. W tym czasie zorientowałam się, ze nie mam nic w lodówce, więc wstąpiłam do supermarketu na szybkie zakupy. Przechodząc obok nabiału spotkałam grupę dziewczyn, które dość głośno rozmawiały, jedną skądś kojarzyłam, ale nie mogłam sobie przypomnieć skąd. Gdy  odeszłam od nich usłyszałam jak jedna z nich mowi do reszty „To ta co ją wczoraj widziałam z Penchevem. Puściłam to płazem, nie chciałam wdawać z  tymi małolatami się w dyskusje. Zapłaciłam za zakupy i wyszłam ze sklepu, po upływie kilku chwil byłam już w mieszkaniu. Zdjęłam buty i kurtkę i poszłam wziąć prysznic. Letnia woda trochę mnie pobudziła. Wyszłam z łazienki i przygotowałam sobie kolację a mianowicie kanapki z szynką i serem. Byłam strasznie głodna, więc przygotowany posiłek znikł w przeciągu kilku chwil. Wolnym krokiem powędrowałam do salonu, włączyłam sobie telewizor i akurat natrafiłam na powtórkę meczu Sovi, oczy mi się same zamykały, ale nie chciało mi się wstawać z wygodnej sofy. Obudził mnie dzwięk telefonu, przetarłam oczy na wyświetlaczu ukazał się napis Niko

-Słucham?- zapytałam zaspanym głosem

-Cześć Paulina. Obudziłem Cię może  ?-

-Nie ,nie tylko oglądam telewizor- odpowiedziałam mu.

-Już myślałem, ze się na mnie obraziłaś, bo od wczoraj nic się nie odzywałaś

-Przepraszam po prostu nie miałam czasu- wytłumaczyłam Bułgarowi

-Niko ja będę kończyła bo jutro muszę wcześnie wstać. Dobranoc do usłyszenia.- pożegnałam się z nim.

Wziełam telefon do ręki i poszłam do sypialni. Stanęłam przed oknem i patrzyłam jak pada śnieg . Wpatrywałam się w ludzi, którzy wracali do swoich mieszkan. Położyłam się do łóżka i zasnełam.

To już dzisiaj nasz wielki dzien, od samego rana nie mogłam usiedzieć na miejscu, krzątałam się po mieszkaniu. Postanowiłam iść na spacer, aby trochę się odstresowac. Na dworze panował mróz, ubrałam się ciepło i wyszłam. Idąc zaśnieżonymi ulicami słyszałam skrzypiący śnieg. Nagle ktoś złapał mnie za rękę

-Mam Cie-usłyszałam za sobą

Odrwociłam się za mną stał Niko

-O cześc- przywitałam go z uśmiechem na twarzy.

-Co tam słychac?

-A spaceruje sobie, żeby trochę odstresowac się przed dzisiejszym meczem-odpowiedziałam mu

-Może wpadniesz?- zaproponowałam mu

-Z chęcią, ja teraz uciekam na trening- pożegnałam się z nim i wróciłam do mieszkania .Spakowałam torbe i ruszyłam na hale. Po 10 minutach byłam na miejscu. W szatni pełna mobilizacja. Weszliśmy na hale rozgrzewka i gramy. Pierwszy set na korzyść gości, w przerwie kilka mocniejszych slow od trenera i nasza gra wygląda dużo lepiej. Wygrywamy kolejnego seta .Podczas jednej Zn przerw technicznych błądziłam wzrokiem po trybunach  poszukiwaniu Niko, ale nigdzie nie mogłam go wypatrzeć. Kolejny set wygrywamy my. Nadszedł decydujący moment dziewczyny pełna mobilizacja wszystkie gramy na sto procent. W pierwszej części gra toczy się punkt za punkt po drugiej przerwie technicznej odskoczyliśmy na kilka punktów i wygrałyśmy tego seta. Wszystkie jesteśmy bardzo szczęśliwe zostałam wybrana MVP meczu z czego byłam niezmiernie zadowolona. Po kilku minutach opuściłam boisko. Idąc korytarzem ktoś zasłonił mi oczy

-Gratulacje-usłyszałam, odwróciłam się i za sobą ujrzałam Niko.

-Dziękuje- odpowiedziałam mu

Bułgar przytulił mnie mocno. Czułam na sobie wzrok otaczających mnie osob w tym kilku dziewczyn, które podeszły do niego z prośba o zdjęcie i autograf. Odeszłam od nich Niko krzykną do mnie, ze będzie czekał na mnie przed wejściem. Wzięłam szybki prysznic i wyszłam. Idąc ulicą razem z Niko rozmawialiśmy o dzisiejszym  meczu, cały czas chwalił mnie, i gratulował. W końcu dotarliśmy pod moje mieszkanie.

-To cześć Paula –Bułgar pożegnał się ze mną całując mnie w policzek. Weszłam do mieszkania bardzo zmęczona, ale szczęśliwa.

I jest kolejny rozdzaił;) Jak sie podoba liczę na wasze komentarze bardzo do motywuje;)

Pozdrawiam was Dominika;*