9 rozdział

*perspektywa Niko.

Już od dwóch tygodni nie widziałem się z Pauliną. Strasznie za nią tęskniłem. Siedziałem na hali czekając na trening. Wszyscy mieli znakomite humory tylko nie ja. Umierałem z tęsknoty z nią, codziennie patrzyłem na jej zdjęcie i myślałem  co ona w tym czasie robi. W końcu pojawił się trener, przedstawił nam plan dzisiejszego treningu. Rozpoczęliśmy go on rozgrzewki. Na początku nic mi nie wychodziło, nie byłem skupiony na tym co właśnie robię.

-Niko co się z Tobą dzieje?- zostałem zapytany przez Kowala.

-Nic  trenerze , przepraszam bardzo- odpowiedziałem mu i wróciłem do treningu.

W końcu zakończyliśmy trening, szedłem powoli korytarzem do szatni. Pod prysznic pierwszy poszedł Lotman a ja byłem drugi, Siedziałem w szatni, byłem tylko obecny ciałem a myślami byłem całkiem gdzie indziej.

-Idziesz dzisiaj z nami do klubu?- poklepał mnie Igła po ramieniu.

-Nie mam ochoty.

-Penchev Pauliny nie ma ,więc i tak nie zaruchasz- zażartował Nowakowski.

-Przyjdziemy po Ciebie wieczorem- rzucił Igła.

Poszedłem pod prysznic, wziąłem go bardzo szybko i już po 10 minutach byłem w drodze do mojego samochodu. Wsiadłem do niego, włączyłem muzykę na maxa i ruszyłem w drogę do mieszkania. Po kilkunastu minutach parkowałem swój samochód. Wszedłem do bloku , zorientowałem się ,ze nie mam przy sobie telefonu. Wróciłem po niego do samochodu. Leżał na tylnim siedzeniu. Schylając się po niego poczułem czyjąś dłoń na swoich plecach. Odwróciłem się, przede mną stała Paulina. Od razu rzuciła się na mnie.

-Co Ty tu robisz?- zapytałem ją zdziwiony jej widokiem.

-Niespodzianka- wykrzyknęła

Już po chwili całowaliśmy się namiętnie ,a nasze ubrania były porozrzucane po całym mieszkaniu. Słyszałem jej bicie serca i niespokojny oddech na swojej szyi. Przenieśliśmy się do sypialni i tam dokończyliśmy to co zaczęliśmy w drodze do mieszkania. Leżałem obok Pauliny słysząc jej niespokojny oddech na swojej klatce piersiowej. Nasze wspólne chwile przerwał dzwonek do drzwi. W pośpiechu ubrałem moje szare dresy i udałem się w kierunku drzwi.

-Stary co Ci się stało, wyglądasz jak po dobrym sexie- zobaczyłem przed sobą Igłe

-A ta malinka na karku- zaczął się śmiać Piotrek

-Co wy tutaj robicie- zapytałem ich.

- Przyszliśmy po Ciebie ,abyś nie usechł z tęsknoty za swoją damą a Ty tutaj dobrze się bawisz-odpowiedział Igła

W tym czasie z pokoju wyszła Pulina ubrana w moją koszulkę treningową , wyglądała w niej mega pociągająco.

-To jest Paulina-przedstawiłem ją

-Ja jestem Krzysiek

-A ja Piotrek- wtrącił się cichy.

-Ej macie żony – przerwałem ich szopkę.

Wspólnie ustaliliśmy ,ze pójdziemy razem na imprezę. Zaprosiłem ich do mieszkania. Paulina w tym czasie poszła się ogarniac, a my siedzieliśmy w kuchni popijając sok pomarańczowy.

-Ile ona będzie tam siedzieć- pytał zniecierpliwiony Igła

- Idę sprawdzic.

-Tylko tam nie utknijcie.

Poszedłem sprawdzic , Paulina wyglądała zniewalająco. Miała ja sobie koronkową sukienkę a do tego założyła czarne szpilki. W porównaniu do niej byłem gotowy po 10 minutach. Po ok. 30 minutach siedzieliśmy w klubie popijając kolorowe drinki. Do nas dołączył się Ola i Iwona. Udaliśmy się na parkiet. Bawiliśmy się w najlepsze, porwał nas wir imprezy alkoholu i tańca. Po zataczeniu kilku kawałków wróciliśmy do naszego stolika zmęczeni. Nagle z tłumu wyłonił się Dawid, jak ja nie cierpiałem tego frajera  zauważyłem ,ze na twarzy Pauliny malowało się zmieszanie. Opuściliśmy klub w milczeniu między nami panowała jakaś dziwna atmosfera. Po wejściu do mieszkania Paulina poszła pod prysznic ,a ja zostałem siedzieć w kuchni. Nagle usłyszałem dźwięk telefonu. Paulina dostała sms od Dawida , wahałem się czy go odczytać w końcu to zrobiłem, przejechałem palcem po wyświetlaczu i odtworzyłem wiadomość „ Wtedy tej nocy byłaś bardziej rozmowniejsza, ale nie  tak pociągająca jak dzisiaj na parkiecie” Niw mogłem w to uwierzyć co właśnie przed chwilą przeczytałem.

-Mogłaś mi powiedziec , ze spałaś z Dawidem- powiedziałem do Pauliny , która właśnie wyszła z łazienki.

-Niko to nie tak jak myślisz. Kocham tylko Ciebie.

-Trzeba było o tym Myślec, za nim się z nim jebałaś

Wyszedłem z mieszkania trzaskając drzwiami. Miałem tylko jeden cel, aby przywalic mu. Wszedłem do klubu siedział przy barze.  Podszedłem do niego i z impetem przywaliłem mu prosto w nos.

-To za Pauline- wykrzyczałem do niego

-Lepiej na nią uważaj jest zwykłą dziwką.

Miałem ochotę mu ten uśmiech zdjąć z jego twarzy, ale poczułem jak jak ktoś trzyma mne za ramię.

-Stary co się dzieje?- zapytał mnie Igła stojący za mną

Nic mu nie odpowiedziałem tylko wyszedłem z klubu. Powolnym krokiem ruszyłem w stronę mieszkania. Po wejściu do niego zastałem tam płaczącą Paulinę miałem ochotę ją przytulic, ale coś wewnątrz nie kazało mi to zrobić. Poszedłem pod prysznic. Letnia woda spływała po moim ciele, po mojej głowie krążyły różne myśli. Poszedłem do sypialnie, leżała skulona na łóżku położyłem się do niej tyłem nie miałem ochoty z nią rozmawiać. Z głową pełną myśli zasnąłem.

*perspektywa Pauliny

Tej nocy w ogóle nie spałam. Wiedziałam, ze go skrzywdziłam. Mogłam mu to szybciej powiedzieć. Słyszałam jego spokojny oddech. Co ma zrobić? Zniknąć kolejny raz z jego życia ,a może już na zawsze. Leżałam na łóżku wyrzucając sobie ze to przez mnie coś między nami pękło. Pokochałam go pełna obaw i niepokoju. Chciałam trwać i być szczęśliwa. Iść przez Zycie , trzymając się za ręce stawiać czoła przeciwnością losu, razem wspólnie. Sama niszczę tą miłość chorą jedną nocą. Nadal błądzę pośród ciemnej nocy w myślach cały czas to samo. W sercu ból i żal z oczy płyną gorzkie łzy. Za mocno go kocham ,aby przestać o nas wałczyć.

Witam was;) Rozdział miał być dopiero w lipcu, ale jakoś mnie naszło na napisanie czegoś wam. Właśnie czegoś bo tego nie można nazwać inaczej. Nie wiem straciłam wenę ten rozdział jest jakiś nijaki. Kochani coraz bardziej rozważam  zawieszenia tego bloga. Nie wiem kiedy będzie kolejny mam w planach wyjazd z Polski nie wiem sama jak to wszystko się ułoży. Może już na zawsze opuszczę kraj. Pożyjemy zobaczymy! Miłego czytania. Mam do was jeszcze jedną prośbę KOMENTUJCIE. To niezmiernie motywuje!

Pozdrawiam Dominika ;*